Beselidhja e VjeterZanafilla: Prova e lirisë. Parajsa

• 1 Kështu u kryen qielli e toka dhe mbarë ushtria e tyre.
• 2 Të shtatën ditë Hyji e kreu punën e vet që kishte bërë. Të shtatën ditë pushoi nga çdo punë që kishte bërë.
• 4 Kjo është zanafilla e qiellit dhe e tokës, kur qenë krijuar.Prova e lirisë. ParajsaAtë ditë, kur Zoti Hyj krijoi tokën e qiellin
• 5 para se të mbinte në tokë ndonjë shkurre fushe, para se të gjelbëronte ndonjë bimë tokësore: sepse Zoti Hyj nuk kishte lëshuar ende shi mbi tokë e nuk kishte njeri që ta punonte tokën;
• 6 megjithatë, një burim dilte nga toka dhe e ujiste mbarë sipërfaqën e saj,
• 7 atëherë Zoti Hyj e formoi prej pluhurit të tokës njeriun dhe nëpër hundë i futi frymën e jetës e njeriu u bë qenie e gjallë.
• 8 Zoti Hyj mbolli një kopsht në Eden, në lindje e në të e vendosi njeriun që e kishte krijuar.
• 9 Zoti Hyj bëri që prej toke të mbijë çdo lloj peme, e bukur për t`u parë dhe e shijshme për t`u ngrënë e në mes të parrizit pemën e jetes e pemën e dijes të mirës e të së keqes.
• 10 Një lumë buronte nga Edeni për ta ujitur kopshtin. Prej andej ndahej e formonte katër krahë.
• 11 Njëri quhet Pison: ky dredhon rreth mbarë tokës së Hevilatit ku ka ar
• 12 ari i asaj toke është shumë i mirë;po ka edhe bdel dhe gur onikin.
• 13 Lumi i dytë quhet Geon. Ky i sillet rreth mbarë tokës së Etiopisë.
• 14 Kurse lumi i tretë quhet Tigris: ky rrjedh në lindjen e Asirisë. E lumi i katërt është Eufrati.
• 15 Zoti Hyj e mori njeriun dhe e vendosi në kopshtin Eden që ta punojë e ta ruajë atë:
• 16 Zoti Hyj i urdhëroi njeriut dhe i tha: Ha prej çdo peme të kopshtit;
• 17 por prej pemës së dijes - të së mirës dhe të së keqes, ruaj se ha. Sepse, atë ditë që ke për të ngrënë prej saj, do të vdesësh.
• 18 Zoti Hyj tha edhe: Nuk është mirë që njeriu të jetë vetëm: do t`ia bëj një ndihmë që t`i përngjajë.
• 19 Pasi Zoti Hyj i kishte formuar prej dheut të gjitha kafshët e gjalla të fushës dhe të gjithë shpendët e qiellit, i solli te njeriu, për të parë, se si do t`i quajë, sepse secila kafshë e gjallë do të mbante atë emër, me të cilin do ta quante njeriu.
• 20 Njeriu ia ngjiti emrin përkatës secilës bagëti, secilit shpend të qiellit dhe secilës egërsirë të fushës; por për njeriun nuk gjendej një ndihmës që t`i përngjante atij.
• 21 Prandaj, Zoti Hyj i lëshoi njeriut një gjumë të rëndë. Pasi e zuri gjumi, ia nxori një brinjë dhe vendin e saj e mbushi me mish.
• 22 Zoti Hyj e përftoi gruan prej brinjës që ia kishte nxjerrë njeriut dhe e solli te njeriu.
• 23 Atëherë njeriu klithi:Kjo tani është ashti i eshtrave të midhe mishi i mishit tim!Le të quhet Grua, sepse kjo u mor nga njeriu.
• 24 Për këtë arsye njeriu do ta lërë të atin dhe t`ëmën e vet dhe do të jetojë bashkë me gruan e vet e do të bëhen një trup i vetëm.
• 25 Të dy ishin të zhveshur: njeriu dhe gruaja e nuk ndjenin farë turpi.