Zakaria, kapitulli 5: Vegimi i gjashtë: libri që fluturon

• 1 U solla, i çova sytë dhe pashë: ja, një libër po fluturonte!
• 2 Ai më pyeti: Çka sheh? Unë i përgjigja: Po shoh një libër që fluturon. Gjatësia e tij njëzet kute e gjerësia dhjetë kute.
• 3 Ai më tha: Ky është Mallkimi që po del mbi mbarë tokën. Çdo vjedhës do të dëbohet prej këndej porsi ky libër e edhe çdo njeri që përbetohet rrejshëm do të dëbohet prej këndej porsi ai libër!
• 4 Unë e nis atë e ai do të shkojë në shtëpinë e vjedhësit e të atij që bën be rrejshëm në emër tim;thotë Zoti i Ushtrive-; do të zërë vend në shtëpi të tij dhe do ta përlajë atë me lëndë e me gurë!Vegimi i shtatë: gruaja në efë
• 5 Engjëlli që fliste me mua, doli e më tha: Çoj, po të lutem, sytë e shiko. Çka është kjo që po del?
• 6 Unë i thashë: Çfarë është? Ai m`u përgjigj: Ja, po del efa! Dhe shtoi: Kjo është fajësia e tyre mbi mbarë sipërfaqen e tokës.
• 7 Dhe, ja, u çel kapaku plumbi dhe, ja, u duk një grua që rrinte në efë!
• 8 Ai më tha: Kjo është vetë prapësia! E hodhi në efë dhe në grykë të saj ia qiti kapakun e plumbit.
• 9 Unë i çova sytë e mi e pashë dhe, ja, u dukën dy gra! Në krahët e tyre frynte era e krahët i kishin porsi skifteri. Ato e ngritën efën ndërmjet qiellit e tokës.
• 10 Unë i thashë engjëllit që fliste me mua: Ku po e çojnë efën?
• 11 Ai m`u përgjigj: Po shkojnë t`i ndërtojnë një tempull në Senaar. Kur ta kenë ndërtuar do t`ia punojnë bazamentin në të cilën do ta vendojnë.

Zakaria, kapitulli 6: Vegimi i tetë: karrocat

• 1 Përsëri i çova sytë dhe pashë: Ja, katër karroca po dilnin ndërmjet dy maleve. Malet, malet ishin tuçi.
• 2 Në karrocën e parë kuajt ishin të kuq, në karrocën e dytë kuajt ishin të zez,
• 3 në karrocën e tretë kuajt ishin të bardhë, kurse në karrocën e katërt kuajt ishin të larmë.
• 4 Unë mora fjalën e i thashë engjëllit që fliste me mua: Po çka janë këto, Imzot?
• 5 Engjëlli m`u përgjigj e më tha: Këto janë katër erërat e qiellit, që po dalin pasi qenë para Zotëruesit të mbarë tokës.
• 6 Karroca që i kishte kuajt e zez po shkonte në tokën e veriut. Pas tyre dolën të bardhët e të larmit dolën në drejtim të tokës së mesditës.
• 7 Hidheshin me zemërim për ta qarkulluar tokën. Ai u tha: Shkoni, përshkojeni tokën! Ata dolën dhe e përshkuan tokën.
• 8 Ai më thirri e më tha: Ja, ata që u nisën në tokën e veriut, ata do ta qetësojnë shpirtin tim në tokën e veriut.Keza kushtimore
• 9 Fjala e Zotit më qe drejtuar kështu:
• 10 Merri dhuratat e atyre që janë të mërguar, prej Holdait, Tobisë e Jedajës që erdhën nga Babiloni e shko, po atë ditë, e hyr te Jozia, biri i Sofonisë.
• 11 Merre argjendin e arin, punoje një kurorë e vërja në kokë Jezusit, birit të Jozedekut, kryepriftit
• 12 e thuaj: Kështu thotë Zoti i Ushtrive: Qe njeriu i cili quhet Pinjoll: aty ku është ai, diçka do të mbijë! Ai do ta ndërtojë Tempullin e Zotit.
• 13 Ky do ta rindërtojë Shenjtëroren e Zotit. Ai do ta mbartë lavdinë e do të rrijë si zotërues përmbi fronin e vet. Një prift do t`i rrijë në të djathtën. Një përkim i plotë do të mbretërojë ndërmjet këtyre të dyve.
• 14 Keza le të rrijë në Shenjtëroren e Zotit si shenjë përkujtuese në nder të Helemit, Tobisë, Idajës e të Henit, birit të Sofonisë.
• 15 Edhe ata që janë larg do të vijnë e do ta ndërtojnë Tempullin e Zotit. Kështu do ta dini se Zoti i Ushtrive më ka dërguar te ju.Do të ndodhë kështu nëse do ta dëgjoni zërin e Zotit, Hyjit tuaj. `

Zakaria, kapitulli 7: Pyetje lidhur me agjërim

• 1 Në vitin e katërt të mbretit Dari, në ditën e katërt të muajit të nëntë që është Kasleu, i qe drejtuar fjala e Zotit Zakarisë.
• 2 Beteli kishte dërguar Sarasarin e Regemmelekun e disa burra që ishin me të për t`iu lutur fytyrës së Zotit e
• 3 për t`i pyetur priftërinjtë e Tempullit të Zotit të Ushtrive e profetët: A duhet unë të mbaj zi e të agjëroj në muajin e pestë, siç po bëj tash sa vjet?Kthim në të kaluarën e kombit
• 4 Atëherë më qe drejtuar kjo fjalë e Zotit të Ushtrive:
• 5 Thuaj mbarë popullit të vendit e priftërinjve: Kur ju agjëroshit dhe qanit në të pestin e në të shtatin muaj gjatë këtyre shtatëdhjetë vjetëve a me të vërtetë agjëronit për dashuri ndaj meje?
• 6 Edhe kur hanit e pinit, a thua s` hanit e nuk pinit për vetvete?
• 7 Pse a nuk është ky vështrimi i fjalëve që i ka shpallur Zoti me anë të profetëve të mëparshëm , kur ende Jerusalemi banohej e ishte në paqe me qytetet që e rrethojnë, kur ende ishte i banuar Nagebi bashkë me Sefelën?
• 8 Fjala e Zotit i qe drejtuar Zakarisë:
• 9 Kështu thotë Zoti i Ushtrive: Gjykoni gjyq të drejtë e kini dhimbje e dhembshuri njëri për tjetrin.
• 10 Mos e shfrytëzoni vejushën, bonjakun, ardhacakun e skamnorin dhe mos ia mendoni të keqen në zemrën tuaj asnjëri vëllait të vet.
• 11 Por, ata nuk deshën të jenë të kujdesshëm. Si kryengritës e sollën shpinën dhe i rënduan veshët e vet që të mos dëgjojnë.
• 12 Diamant e bënë zemrën e vet të fortë për të mos i dëgjuar Ligjin e urdhrat që ua dërgoi Zoti i Ushtrive me shpirtin e vet nëpër profetët e mëparshëm. Atëherë flakë u ndez zemërimi i Zotit të Ushtrive.
• 13 Atëherë ndodhi kështu: sikurse kur Ai i thërriste e ata nuk e dëgjuan, kështu edhe këta do ta thërrasin e unë nuk do t`i dëgjoj;është fjala e Zotit të Ushtrive.
• 14 Unë i treta ndër të gjitha ato kombe që nuk i njihnin. Toka mbeti shkretë pas tyre sa që askush nuk përshkohej nëpër të as nuk kthehej. Tokën veç ashtu të dëshirueshme e shndërruan në vend të shkretë.