Luka, kapitulli 13: Pendohuni ose sharruat

• 1 Pikërisht atëherë ia behën disa dhe i treguan çka u kishte ndodhur disa galileasve, gjakun e të cilëve Pilati e kishte përzier me gjakun e flive të tyre.
• 2 Jezusi iu përgjigj:A mendoni se këta galileas, që sharruan kështu, qenë mëkatarë më të mëdhenj se të gjithë galileasit e tjerë?
• 3 Unë po ju them: jo! Por, nëse ju nuk ktheheni kah Hyji, të gjithë do të sharroni si ata!
• 4 A kujtoni se ata të tetëmbëdhjetët, mbi të cilët ra kulla e Siloesë dhe i mbyti, qenë më të mëdhenjtë mëkatarë ndër të gjithë banorët e Jerusalemit?
• 5 Unë po ju them: jo! Por, nëse ju nuk ktheheni kah Hyji, të gjithë do të sharroni si ata!Shëmbëlltyra e fikut të pafryt
• 6 Atëherë u tregoi këtë shëmbëlltyrë:Një njeri kishte një fik të mbjellë në vreshtin e vet. Shkoi, kërkoi fryte në të, por nuk gjeti.
• 7 Atëherë i tha vreshtarit: `Ja, tash tri vjet po vij e po kërkoj frytin e këtij fiku e nuk po e gjej. Preje! Pse ta shfrytëzojë kot tokën?`
• 8 Ai iu përgjigj: `Zotëri, lëre edhe këtë vit që ta mih përreth e t`i qes pleh.
• 9 Ndoshta në të ardhmen do të japë fryte... Po qe se jo, atëherë do ta presësh!`Jezusi shëron të shtunën një grua të kërrusur
• 10 Një të shtunë Jezusi po mësonte në një sinagogë.
• 11 Dhe, ja, një grua që kishte tash tetëmbëdhjetë vjet në trup djallin;shkaktarin e sëmundjes: ishte e kërrusur dhe s`mund të drejtohej drejt assesi.
• 12 Kur Jezusi e pa, e thirri afër vetes dhe i tha:Fisnike, ja, u shërove prej sëmundjes sate!
• 13 I vuri duart mbi të, ajo pëjëherë u drejtua dhe zuri të lavdërojë Hyjin.
• 14 Kryetari i sinagogës, i zemëruar pse Jezusi e shëroi ditën e shtunë, i tha popullit:Janë gjashtë ditë, në të cilat duhet të punohet. Pra, në ato ditë ejani të shëroheni e jo të shtunave!
• 15 Shtiracakë!;iu përgjigj Zotëria;A nuk e zgjidh secili nga ju prej grazhdit kaun e gomarin e vet të shtunave e nuk e çon në ujë?
• 16 E kjo bijë e Abrahamit, të cilën Satani e mbajti lidhur që tetëmbëdhjetë vjet, a nuk duhej të zgjidhej nga këto pranga ditën e shtunë?!
• 17 Si tha kështu, të gjithë kundërshtarëve të tij u ra hije e zezë, ndërsa mbarë populli gufonte prej gëzimit, për të gjitha mrekullitë që bëri.Shëmbëlltyra e farës së sinapit dhe e tharmit(Mt 13, 31-33; Mk 4, 30-32)
• 18 Atëherë u tha:Me çka është e ngjashme Mbretëria e Hyjit? Me çka ta krahasoj?
• 19 Është e ngjashme me kokrrën e sinapit, të cilën njeriu e mori dhe e mbolli në kopsht të vet. Ajo me kohë u zhvillua e u bë pemë dhe shpendët e qiellit bënë çerdhe në degët e saj.
• 20 Dhe vijoi:Me çka tjetër ta krahasoj Mbretërinë e Hyjit?
• 21 Ajo i përngjan tharmit, të cilin e mori gruaja, e përzjeu me tri masë miell, derisa u mbrua krejt.Dera e ngushtë(Mt 7, 13-14; 21-23)
• 22 Në udhëtim për Jerusalem kalonte duke mësuar nëpër qytete e fshatra.
• 23 Një njeri e pyeti:Zotëri, a janë pak ata që shëlbohen?Ai u tha:
• 24 Mundohuni të hyni nëpër derë të ngushtë, sepse, unë po ju them: shumë do të kërkojnë të hyjnë, por nuk do të munden.
• 25 Kur i zoti i shtëpisë do të çohet e do ta mbyllë derën, ju, po mbetët përjashta, do të filloni të trokitni në derë e të thoni: `Zotëri, na e hap derën!` e ai do t`ju përgjigjet: `S`di nga jeni!`
• 26 Atëherë do të vijoni të thoni: `Po ne hëngrëm e pimë me ty e ti mësove ndër sheshet tona!`
• 27 Por ai do të përgjigjet: `Unë nuk di nga jeni [ju]! M`u hiqnu sysh të gjithë ju që bëni paudhësi!`
• 28 Atje do të jetë vaj e kërcëllim dhëmbësh, kur t`i shihni Abrahamin, Izakun, Jakobin dhe të gjithë profetët në Mbretërinë e Hyjit e veten të hedhur përjashta.
• 29 E do të vijnë nga lindja e nga perëndimi, nga veriu e nga jugu dhe do të ulen në tryezë në Mbretërinë e Hyjit.
• 30 Po se, ka të prapëm që do të jenë të parët e të parë që do të jenë të prapëm!Vajtimi mbi Jerusalem(Mt 23, 37-39)
• 31 Po në atë moment iu afruan disa farisenj dhe i thanë:Dil e ik së këndejmi se Herodi do të të vrasë!
• 32 Ai iu përgjigj:Shkoni e thuajini asaj dhelpre: Ja, sot e nesër po dëboj djaj e po shëroj, të tretën ditë i jap fund.
• 33 Porse sot, nesër e pasnesër më duhet ta vazhdoj rrugën, sepse nuk ka hije që profeti të vdesë jashtë Jerusalemit.
• 34 Jerusalem, Jerusalem, që i vret profetët e me gurë i mbyt ata që të dërgohen! Sa herë desha t`i bashkoj fëmijët e tu sikurse klluka i bashkon nën krahë zogjtë e vet ... e ju nuk deshët!
• 35 Mirë, pra, `shtëpia juaj do t`ju lihet juve!` Jo po, unë po ju them: nuk do të më shihni më deri [që të vijë dita] të thoni:`Qoftë bekuar ai që vjen në emër të Zotit`!

Luka, kapitulli 14: Shërimi i njeriut që kishte hidropizinë

• 1 Një të shtunë Jezusi shkoi në shtëpinë e një kryetari farisenjsh për të ngrënë bukë e të pranishmit po e vërenin dijekeqas.
• 2 Kur, ja, para tij një njeri i sëmurë me hidropizi.
• 3 Atëherë Jezusi mori fjalën e u tha mësuesve të Ligjit e farisenjve:A është e lejueshme të shërosh të shtunën apo jo?
• 4 Ata heshtën. Atëherë Jezusi e mori për dore të sëmurin, e shëroi dhe e nisi të shkojë.
• 5 Atyre pastaj u tha:Cili prej jush po i ra djali ose kau në pus nuk ka për ta nxjerrë menjëherë ditën e shtunë?
• 6 Ata s`mundën t`i përgjigjen në këto fjalë.Qortim miqve dhe të zotit të shtëpisë
• 7 Duke vënë re se si të grishurit zgjidhnin vendet e para, u tha këtë shëmbëlltyrë:
• 8 Kur ndokush të të ftojë në dasëm, mos u ul në krye të vendit, pse ndoshta është i grishur ndonjë që duhet nderuar më tepër se ti,
• 9 që, kur të vijë ai që të ka thirrur ty dhe atë, të mos të të thotë: `Lëshoja vendin këtij!` Atëherë të duhet, plot turp, të shkosh e të zësh vendin e fundit.
• 10 Përkundrazi, kur të jesh i grishur, shko e rri në vendin e fundit që, kur të vijë ai që të ka grishur, të të thotë: `Mik, ngjitu më lart!` Atëherë ke për të qenë i nderuar në sy të të gjithë të grishurve.
• 11 Vërtet, kushdo e lartëson veten, do të përvujtërohet e kush e përvujtëron vetveten, do të lartësohet.
• 12 Atëherë iu drejtua edhe atij që e kishte grishur: Kur shtron drekë ose darkë, mos i thirr miqtë e tu, as vëllezërit e tu, as farefisin tënd, as fqinjët e pasur, sepse mund të ndodhë që edhe ata të thërrasin ty për ta kthyer nderën e kështu ta shpërblejnë.
• 13 Por, kur të bësh gosti, grish skamnorë, të gjymtë, të çalë e të verbër.
• 14 Atëherë do të jesh i lum, sepse këta nuk kanë me çka ta kthejnë dhe do të shpërblehet në të ngjallur të të drejtave.Shëmbëlltyra e darkës së madhe(Mt 22, 1-10)
• 15 Një njeri prej të grishurve në tryezë, kur i dëgjoi këto fjalë, tha:Lum ai që do të marrë pjesë në gostinë e Mbretërisë së Hyjit!
• 16 Jezusi i tha:Një njeri përgatiti një darkë të madhe dhe grishi shumë vetë.
• 17 Në kohën e darkës çoi shërbëtorin e vet t`u thotë të grishurve: `Ejani se gjithçka është gati!`
• 18 Por të gjithë;si të ishin marrë vesh;zunë të përligjen: i pari tha: `Bleva një arë, më duhet të shkoj ta shoh, të lutem: më arsyeto!`
• 19 I dyti tha: `Bleva pesë pendë qe e po shkoj t`i sprovoj. Të lutem, më arsyeto!`
• 20 I treti tha: `U martova e prandaj s`mund të vij!`
• 21 Shërbëtori u kthye dhe ia tregoi të gjitha zotërisë së vet. Atëherë i zoti i shtëpisë, i zemëruar, i tha rrogëtarit të vet: `Shko vrap në tregje e rrugëve të qytetit e bjer këtu lypës, të gjymtë, të verbër e të shqeptë!`
• 22 Shërbëtori i tha: `Zotëri, si urdhërove ti u bë, por vend ka më.`
• 23 E zotëria i tha shërbëtorit: `Dil në rrugë e afër gardheve e shtrëngoji njerëzit të vijnë e të ma mbushin shtëpinë.`
• 24 Unë po ju siguroj se asnjë prej atyre njerëzve që qenë të grishur, s`do ta shijojë darkën time!Sa kushton të jesh nxënës i Jezusit(Mt 10, 37-38)
• 25 Një mori e madhe e popullit po bënte rrugë me të. Ai u kthye kah ata dhe u tha:
• 26 Nëse ndokush vjen tek unë e do më tepër babain, nënën, gruan, fëmijët, vëllezërit, motrat, madje edhe jetën e vet se sa mua, nuk mund të jetë nxënësi im.
• 27 Kush nuk e mbart kryqin e vet e nuk më vjen pas, nuk mund të jetë nxënësi im!
• 28 Cili prej jush, nëse mendon të ndërtojë kullën, nuk ulet më parë të llogarisë shpenzimet se a ka sa i duhen për ta kryer?
• 29 Që, kur t`i shtjerë themelet e të mos mund ta kryejë;të mos fillojë ta vërë në lojë gjithkush ta shohë
• 30 duke thënë: `Ky njeri filloi të ndërtojë e nuk mundi ta kryejë!`
• 31 Ose;cili mbret, kur do të niset të luftojë kundër një mbreti tjetër, nuk ulet më parë të pleqërojë a është i zoti me dhjetë mijë ushtarë t`i dalë përballë atij, që i vjen me njëzet mijë?
• 32 Nëse nuk mundet, çon delegacionin derisa ai është ende larg e kërkon qyshket për paqe.
• 33 Kështu, pra, secili prej jush që nuk i bie mohit tërë pasurisë së vet, nuk mund të jetë nxënësi im.Kripa e pashije(Mt 5, 13: Mk 9, 50)
• 34 Kripa është gjë e mirë; por, në qoftë se kripa e humb shijen e vet, me çka do të mund të kripet?
• 35 Nuk vlen as për tokë as për pleh. Hidhet jashtë.Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë!

Luka, kapitulli 15: Shëmbëlltyra e deles së humbur

• 1 Të gjithë tagrambledhësit dhe mëkatarët i afroheshin Jezusit për ta dëgjuar.
• 2 Farisenjtë e skribët murmurisnin:Ky i pranon mëkatarët;thoshin;dhe po ha me ta.
• 3 Atëherë Jezusi u tregoi këtë shëmbëlltyrë:
• 4 Cili prej jush, po i pati njëqind dele dhe, nëse një prej tyre i humb, nuk i lë të nëntëdhjetenëntë të tjerat vetëm në kullosë e nuk shkon pas të humburës derisa ta gjejë?
• 5 Kur e gjen, plot gëzim e vë në krah,
• 6 dhe, posa arrin në shtëpi, i thërret miqtë e fqinjët e u thotë: `Gëzohuni me mua se e gjeta delen time që më humbi.`
• 7 Unë po ju them: në qiell do të ketë po kështu më shumë gëzim për një mëkatar që pendohet e kthehet se për nëntëdhjetenëntë të drejtë, që s`kanë nevojë të kthehen.Shëmbëlltyra e drahmës së humbur
• 8 Ose;cila grua që ka dhjetë drahma e po bëri e i treti njëra, nuk e ndez dritën e nuk e fshin shtëpinë dhe nuk e kërkon me kujdes derisa ta gjejë?
• 9 Dhe, kur e gjen, i bashkon mikeshat dhe fqinjet dhe u thotë: `Gëzohuni me mua se e gjeta drahmën që më pati humbur.`
• 10 Po kështu, unë po ju them: bëhet gëzim në mes të engjëjve të Hyjit për një mëkatar që kthehet.Shëmbëlltyra e djalit të humbur e të gjetur
• 11 Pastaj vijoi:Një njeri kishte dy djem.
• 12 Djali i vogël i tha të atit: `Babë, ma jep pjesën e pasurisë që më takon!` Ai ua ndau pasurinë.
• 13 Pas pak ditësh, djali i vogël mblodhi çka pati dhe shkoi në dhe të largët e atje e shkapërderdhi pasurinë e vet duke jetuar i dhënë pas vesesh.
• 14 Kur shpenzoi gjithçka pati, u bë zi e madhe buke në atë vend e djali filloi ta sprovojë skamjen.
• 15 Atëherë shkoi e u lidh rrogëtar te një njeri i atij vendi. Ky e dërgoi në toka të veta t`i ruajë thitë.
• 16 E dëshironte ta mbushte së paku ndonjë herë barkun me kokrra çiçibunesh që hanin thitë, por askush nuk ia jepte.
• 17 Atëherë i erdhën mendtë e thoshte:` Sa mëditësve të tim eti u tepron buka, kurse unë këtu po vdes urie!
• 18 Do të çohem e do të shkoj tek im atë e do t`i them: O atë, rashë në mëkat kundër Qiellit e ndaj teje!
• 19 Nuk jam më i denjë të quhem yt bir; më prano si një ndër rrogëtarët e tu.`
• 20 U çua dhe mori rrugën të kthehet tek i ati.Ndërsa ende ishte larg, i ati e pa, u ngashërye, u lëshua me vrap, e përqafoi dhe e puthi.
• 21 Atëherë i biri i tha: `O atë, rashë në mëkat kundër Qiellit e ndaj teje! Nuk jam më i denjë të quhem yt bir... !`
• 22 Por i ati u tha shërbëtorëve të vet: `Sillni shpejt petkat më të mirat e vishjani! Vëriani unazën në dorë e sandalet në këmbë!
• 23 Sillni viçin e majmë e prejeni të hamë e të gëzojmë,
• 24 sepse ky, im bir, pati vdekur e u ngjall, pati humbur e u gjet!`E filluan të dëfrehen.
• 25 Djali i tij i madh ndodhi në fushë. Kur u kthye e iu afrua shtëpisë, dëgjoi këngë e valle,
• 26 thirri një shërbëtor dhe e pyeti ç`ndodhi.
• 27 Ai iu përgjigj: `U kthye vëllai yt e yt atë preu viçin e majmë pse iu kthye djali shëndoshë e mirë.`
• 28 Ai u zemërua dhe nuk deshi të hyjë brenda. I ati doli jashtë dhe iu lut.
• 29 Atëherë ai i tha të atit: `Ja, unë të shërbej tash sa kohë e kurrë nuk e shkela asnjë urdhër tëndin. E ti kurrë s`më dhe as një edh të gostitem me miqtë e mi.
• 30 Por, kur të erdhi ky;djali yt;që e prishi pasurinë tënde me lavire, ti ia preve viçin e majmë!`
• 31 `Biro;i tha i ati;ti je gjithmonë me mua, e gjithçka kam, është jotja.
• 32 Porse, u desh të gëzohemi e të ngazëllohemi, sepse ky;vëllai yt;pati vdekur e u ngjall, pati humbur e u gjet. `