Beselidhja e VjeterJobi: Hyji është larg dhe e keqja ngadhënjen

• 1 U përgjigj Jobi edhe tha:
• 2 Edhe taniankimin e kam të hidhur, rëndë mbi mua peshon dora e tij.
• 3 Sikur të dija vetë Atë ta gjeja, oh të mbërrija deri në fron të tij!
• 4 Një gjykim para Tij do të hapja, plot arsye do të ishte goja ime.
• 5 Do t`i ndjeja arsyet që do të më jepte, do të kuptoja se çka Ai do të më thoshte.
• 6 A do të nxehej në rragatje me mua?Jo! Mjaft do të më dukej të më dëgjonte ankimin!
• 7 Atëherë do të shihte nje kundërshtar të drejtë, çështja ime do të dilte ngadhënjyese.
• 8 Në shkofsha në lindje Ai s`do të më dëftohet, as në perëndim s`do ta takoja,
• 9 majtë n`u sjellsha askund s`do ta ndeshja, nëse marr djathtas, syri s`do të ma shohë.
• 10 E pra, jetën Ai mua mirë ma njeh, le të më sprovojë: ar i pastër dal!
• 11 Këmba ime gjurmëve të tija ecën, kurrë s`e shmanga në jetë udhën e tij.
• 12 Pikë për pikë Ligjin ia kam mbajtur, fjalët e tija në zemër i kam vënë.
• 13 Çfarë vendos kush e bën të ndërrojë?Çka synoi Ai gjithmonë e zbatoi.
• 14 Do të zbatojë ç`ka në mend për mua, si çdo tjetër që e ka shestuar.
• 15 Prandaj dridhem para tij, e mendoj e frika më kap.
• 16 Hyji zemrën më ka ligështuar, i Gjithpushtetshmi më ka tmerruar.
• 17 S`është errësira që më merr jetën, as terri që f`tyrën më mb`lon.