Beselidhja e VjeterJobi: Bisedimi i Jobit

• 1 Jobi e mori fjalën e tha:
• 2 Se ç`ndihmë të fortë po i sillke të ligshtit, ç`e forcove heu krahun e mekur!
• 3 Ç`këshill të mirë po i jep të padijshmit, urtësinë tënde bukur e tregove!
• 4 E kujt ti kështu fjalën ia drejtove?Ç`shpirt është ai që prej teje doli?Biseda e Baldadit /vazhdim/
• 5 Poshtë në Nëntokë hijet gjëmojnë, dridhen ujërat dhe banorët e tyre,
• 6 para tij është Sheoli cullak, lakuriq është humnera e tmerrshme.
• 7 Shtrin veriun përmbi zbrazëti, e mban tokën varur për asgjëje.
• 8 E kyç ujin në retë e veta, nën peshë të tij nuk shqyhen retë.
• 9 Mbulon f`tyrën e fronit të vet, mbi të shtrin mjeg`llën e vet.
• 10 Cak rrethues u vuri ujëravenë kufi të dritës e të errësirës.
• 11 Të kupës qiellore tmerrshëm trand shtyllakët, prej frikës dridhen në qortimin e tij.
• 12 Me forcë të veten në fre Detin e mban, e godet me dije të vet Rahabin.
• 13 Fryma e tij e kthjellon Qiellin, dora e tij shpon Shlligë flut`ruesen.
• 14 Vepra të tija këto s`janë veç një pjesëze ne s`dëgjojmë veç një jehonë të lehtë, të Madhërisë së tij kush bubullimënështë në gjendje ta kuptojë?!