Beselidhja e VjeterJobi: Kuptimi i vërtetë i vuajtjeve të Jobit

• 1 Eliuhi vazhdoi e tha kështu:
• 2 Duresë sa grima e do të tregoj, sepse kam më ç`të them për Hyjin.
• 3 Prej së largu do ta nxjerr dijen, Bërësit tim do t` i jap arsye.
• 4 Vërtet s`janë gënjeshtra fjalët e mia:është me ty një që ka dije të përsorur.
• 5 Hyji është i madh: askënd s`përbuz;i madhërishëm për kah fuqia e mendjes,
• 6 keqbërësin s`e lë të jetojëe skamnorëve u jep të drejtë.
• 7 Prej të drejtëve sytë s`i largon, përbri mbretërish i vë në fron që të lartësuar të jenë gjithmonë.
• 8 E nëse të lidhur i sheh në pranga, rëndë shtrënguar në lak mjerimi,
• 9 atëherë veprat në dritë ua qet, dhunët e bëra prej krenarisë.
• 10 U hap veshët të dëgjojnë qortimin, u urdhëron të kthehen prej të keqes.
• 11 N`e dëgjoshin e n`iu nënshtroshin, me fat të mirë ditët u kalojnë, vitet e tyre me kënaqësi.
• 12 Po s`dëgjuan, kalojnë n`për vdekje, prej marrëzirës do të sharrojnë.
• 13 Të Hyjit hidhërimin vetvetes ia sjellinzemërkëqijtë e kushtrim nuk do të qesin, kur ndër pranga i Lumi t`i lidhë.
• 14 E vdesin në lule të rinisë, në moshë të djalërisë u shuhet jeta.
• 15 Varfanjakun e shpëton me të liga, ia hap sytë me fatkeqësi.
• 16 Edhe ty do të shpëtojë nga ngushtica, do të qesë në hapësirë ku gjë s`të shtrëngon, në tryezë plot me gjella të majme.
• 17 Çështja jote bie si e keqbërësit:rngjyqi e dënimi do të takojnë.
• 18 Mbushullia ruaj se të gënjen, shumë dhurata mos ta shmangin rrugën!
• 19 Pse, a bërtet kur s`je në vështirësi?E madje me sa forcë ke?!
• 20 Mos e prit me afsh atë natë, në të cilën popujt shkojnë në vend të vet!
• 21 Ruaj se i sillesh padrejtësisë, sepse ajo të qiti në mjerim!Himni për nder të dijes së gjithëpushtetshme
• 22 Sa i madhërishëm në pushtet të vet është Hyji! Vallë ka kund mësues të ngjashëm me Të?
• 23 Kush është në gjendje jetën t`ia shqyrtojë?Kush guxon t`i thotë: `Veprove keq?`
• 24 Të bie në mend t`ia madhërosh veprën që të tjerët në këngë ia këndojnë!
• 25 E vëren mbarë bota, çdo njeri prej së largu e kundron!
• 26 Sa i madh është Hyji! Mendja nuk na e merr, të panumrueshme janë vitet e tija!
• 27 Lart i mbledh pikat e shiut, i zbraz shirat si lumenj,
• 28 retë i zbrazën me mbushulli, rrëke bien mbi mbarë njerëzimin.
• 29 Kush pastaj mund ta kuptojëtë reve shtrirjen, bubullimën e tendës së tij?
• 30 Ja, Ai dritën e hap përreth vetes, detit fundin me ujë ia mbulon!
• 31 Me anë të tyre Ai gjallë i mban popujt, u jep ushqim me garguri.
• 32 Në duar të veta e mban rrufenëdhe i urdhëron ku do të godasë!
• 33 Bubullima flet për Të, armë zemërimi kundër të keqes!