Beselidhja e VjeterDalja: Kënga e ngadhënjimit

• 1 Atëherë Moisiu dhe bijtë e Izraelit e kënduan këtë këngë në nder të Zotit e thanë:Le t`i këndojmë Zotit, sepse mrekullisht ngadhënjeu: kalë e kalorësplandosi në fund t`detit!
• 2 Zoti është forca dhe fuqia ime, Ai, veç Ai, më shpëtoi!Ai është Hyji im, Atë lavdëroj!Është Hyji i atit tim:Atë e lartësoj!
• 3 Zotin askush s`e mund, Jahve emrin e ka!
• 4 Qerre e ushtri të faraonitnë det i plandosi!Luftëtarët e tij të zgjedhurDeti i Kuq i mbuloi!
• 5 Pellgu i përpiu, humbën si spata në pus!
• 6 E djathta jote, o Zot, fuqi e tmerrueshme:e djathta jote e goditi armikun!
• 7 Madhëria jotei shpartallon kundërshtarët;i lëshon fre hidhërimitdhe i përpin si bykun!
• 8 Me frymën e fëlgrimit tënd ujërat u bashkuan: pendë u bënë valët shkumuese, thellësitë u ngurënnë fundin e detit!
• 9 Thoshte armiku:I sulem pas, do ta zë;do ta ndaj prenë;shpirti do të më ngopet, do të vringëlloj shpatën, dora ime do t`i vrasë!
• 10 I fryve detite deti i mbuloi!U zhdukën si plumbi në ujërat e përfrigueshme!
• 11 Kush është si Tindër zota, o Zot!?Kush është si Ti, i madhërueshëm në shenjtëri, i tmerrshëm dhe i lavdishëm, që bën mrekulli!?
• 12 Ti shtrive dorën, toka i përpiu!
• 13 Hiri yt e përcolli këtë popullqë Ti e shpërbleve;i prin me fuqinë tëndenë banesën tënde të shenjtë.
• 14 Dëgjuan popujt dhe u dridhën, rrëqethjet i kapën banorët e Filistesë!
• 15 U tmerruan atëherë prijësit e Edomit, moicat i kapën trimat e Moabit, u dridhën të gjithë banorët e Kanaanit!
• 16 Frikë e tmerrmbi ta u vërsul;prej madhërisë së krahut tëndshtangohen, bëhen gur, deri të kalojë populli yt, o Zot, deri të kalojë ky, populli yt, që është prona jote!
• 17 Do ta shtish dhe do ta mbjellëshnë malin e trashëgimit tënd, në banesën tënde të përhershme, që ti vetë e përgatite, o Zot, shenjtërore, o Zot, me duar të tua të përftuar!
• 18 Zoti do të sundojëpërgjithmonë e mot të jetës!
• 19 Sepse, si hynë kuajt e faraonit me karroca e me kalorësit e tij në det, Zoti i ktheu mbi ta ujërat e detit, kurse bijtë e Izraelit kaluan nëpër terik!
• 20 Atëherë Maria profeteshë, motra e Aronit, mori dajren në dorën e vet; pastaj dolën të gjitha gratë me dajre e filloi vallja!
• 21 Maria po i printe këngës:Le t`i këndojmë Zotit, sepse mrekullisht ngadhënjeu:kalë e kalorësplandosi në fund të detit!