Beselidhja e VjeterIsaia: Kënga e dytë mbi Shërbëtorin e Zotit

• 1 Më dëgjoni, o ishuj, vështroni me kujdes, popuj të largët:Zoti më thirri prej prehrit të nënës, prej barkut të nënës sime iu kujtua emri im.
• 2 Gojën time e bëri shpatë të mprehtë, më mbrojti nën hijen e dorës së vet, më bëri shigjetë të zgjedhur e më fshehu në kukurrën e vet
• 3 dhe më tha: Shërbëtori im je, o Izrael, në të cilin do ta dëftoj lavdinë time!
• 4 E unë thashë: Kot u mundova, më kot forcat i treta të miat! Megjithatë, e drejta ime është me Zotin, shpërblimi im është te Hyji im.
• 5 E tani thotë Zoti që më trajtoi që nga kraharori shërbëtor për vete, për t`ia kthyer Jakobin Atij, për ta mbledhur rreth tij Izraelin.U bëra i lavdishëm ndër sytë e Zotit, Hyji im u bë fuqia ime.
• 6 Ai më tha: Tepër pak është të më jesh shërbëtor për t`i rilindur fiset e Jakobit, për t`i riatdhesuar Tepricat e Izraelit: por të caktoj të jesh drita e popujve që shëlbimi im të arrijë në skaj të tokës!Riatdhesimi me nder
• 7 Kështu i thotë Zoti, Shpërblyesi i Izraelit, Shenjti i tij, atij që e përbuzën, atij që inat e kanë popujt, skllavit të tiranëve: Mbretërit do të shohin e do të ngrihen në këmbë, rngjithashtu princat e do të bien përmbys, për shkak të Zotit që është besnik, të Shenjtit të Izraelit që ty të zgjodhi!
• 8 Kështu thotë Zoti: Në kohën e volitshme të kam vështruar, të ndihmova ditën e shpëtimit; të ruajta e të caktova të jesh besëlidhja e popullit, që ta ripërtëritësh vendin e t`i rindash trashëgimet e shkretuara,
• 9 që t`u thuash të burgosurve: Dilni! e atyre që janë në terr: Ejani në dritë!Do të kullotin afër udhëve, kullota e tyre mbi çdo kodër të shogët.
• 10 S`do të sprovojnë uri as etje, s`do t`i mundojë vapa as dielli, pse do t`u prijë Ai që ka mëshirë për ta dhe do t`i mrizojë ndër gurra të freskëta.
• 11 Të gjitha malet e mia udhë unë do t`i bëj, rrugët e mia do të lartësohen.
• 12 Ja, këta po vijnë prej së largu, kurse këta nga veriu e përendimi, këta të tjerët prej dheut të Sinimit.
• 13 Gëzo, o qiell, galdo, o tokë, lavde, o male, ju këndoni, sepse Zoti po e ngushëllon popullin e vet, po ka mëshirë për varfanjakët e vet!
• 14 Tha Sioni: Zoti më la, më harroi Zoti!
• 15 E harron;thua;gruaja foshnjën e vet, që të mos ketë dhimbje për bamin e barkut të vet? Po edhe nëse ndonjëra do të harronte, unë ty kurrë nuk të harroj!
• 16 Shih, të kam shkruar në duart e mia, muret e tua gjithmonë para sysh i kam.
• 17 Rindërtuesit e tu po vrapojnë, rrënuesit e shkatërruesit po ikin prej teje.
• 18 Çoji përreth sytë e tu e shiko, të gjithë po bashkohen e po vijnë te ti! Pasha jetën time;është fjala e Zotit;të gjithë këta do t`i veshësh si stoli, porsi nusja do të ngjeshesh me ta!
• 19 Po se rrënojat e tua, shkatërrimet e tua, o vend i përmbysur: tashti i ngushtë do të jesh për banorët edhe kur këmbëve t`ua mbathin ata që të përpinin!
• 20 Përsëri do të të thonë në veshë bijtë që t`i kishin rrëmbyer: Tepër i ngushtë është ky vend për mua, më bëj vend që të mund të banoj!
• 21 Atëherë ti do të thuash në zemër: Po këta prej kujt më lindën? Isha e rrëmbyer e barkshuar, e humbur dhe e robëruar? Po këta kush i rriti? Ja, unë isha e lënë vetëm, këta atëherë në ç`vend ishin?
• 22 Kështu thotë Zoti Perëndi: Ja, drejt popujve do ta lartësoj dorën time, drejt fiseve do ta lartësoj flamurin tim, n`përqafim do t`i sjellin bijtë e tu, bijat e tua do t`i mbajnë mbi supe.
• 23 Mbretërit do të jenë kujdestarët e tu, princeshat mëndeshat e tua.Me fytyrë për dhe do të të përkulen, do të lëpijnë pluhurin e këmbëve të tua! Atëherë do ta dish se unë jam Zot: s`do të turpërohen, jo ata që shpresojnë në mua.
• 24 Vallë, a mund t`i merret preja të fortit, o të shpëtojë ç`shtiu në dorë i forti?
• 25 Sepse kështu thotë Zoti: E pra, nga i forti do të merret robi, e ç`u shtie në dorë prej të fortit, do të çlirohet! Paditësit e tu unë do t`i përballoj, bijtë e tu unë do t`i shpëtoj!
• 26 Të hanë mishin e vet do t`i bëj ndrydhësit e tu, si me musht do të dehen me gjak të vet.Atëherë çdo njeri do ta kuptojë se unë jam Zoti, Shëlbuesi yt, Ai që të shpërblen, i Pamposhturi i Jakobit!