Beselidhja e VjeterJeremia: Kërcënime, ankime, mësime. Rënia e Izraelit

• 1 Në atë kohë;thotë Zoti;do t`i nxjerrin nga varret e tyre eshtrat e mbretërve të Judës, eshtrat e prijësve të tij, eshtrat e priftërinjve, eshtrat e profetëve dhe eshtrat e atyre që banuan në Jerusalem
• 2 dhe do t`i shpëdajnë në drejtim të diellit, të hënës e të mbarë ushtrisë qiellore, të cilët i deshën, të cilëve u shërbyen, pas të cilëve ecën, të cilët i kërkuan e të cilët i adhuruan; nuk do të mblidhen e nuk do të varrosen: pleh do të jenë mbi sipërfaqen e tokës.
• 3 Më e mirë do të jetë vdekja se jeta për të gjithë ata që do të mbesin gjallë prej kësaj breznie të prishur në të gjitha vendet ku do t`i shpëdaj;është fjala e Zotit të Ushtrive.Kërcënime, ankime, mësime. Rënia e Izraelit
• 4 Ti thuaju atyre: kështu thotë Zoti:Vallë, kush rrëzohet, a thua më nuk çohet, nëse e humb rrugën, a thua prapë s`kthehet?
• 5 Pse atëherë endet ky popull, Jerusalemi vazhdimisht pse është kundër?U qepën pas gënjeshtrës, të kthehen nuk dëgjojnë!
• 6 Dëgjova me kujdes:nuk flasin siç ka hije, asnjë nuk pendohet për të keqen e vete s`thotë:Çfarë bëra?Të gjithë e ndjekin pa u kthyer vrapin e vet, porsi kali që sulet në luftë.
• 7 Edhe lejleku nën qielle njeh kohën e vet, turtulli, dallëndyshja edhe mullibardhae di kohën kur duhet të kthehen, kurse populli imnuk e njeh të drejtën e Zotit!Ligji në duar të priftërinjve
• 8 Si mund të thoni: Ne jemi të urtëe me ne është Ligji i Zotit?Vërtet në gënjeshtër e ka shndërruar lapsi gënjeshtar i shkruesve.
• 9 Të turpëruar do të mbesin të urtët, të tmerruar e të zënë në leqe, sepse përbuzën fjalën e Zotit, e në ta s`mbeti kurrfarë urtie.Përsëritje e fragmentit kërcënues
• 10 Prandaj, gratë e tyre të tjerëve do t`ua jap, pushtuesve arat e tyre, sepse prej më të voglit deri tek më i madhi, të gjithë janë dhënë pas horrjatisë, prej profetit deri te prifti të gjithë si një po bëjnë dredhi.
• 11 Mendjelehtas shërojnë plagëne bijës së popullit time thonë: Paqe! Paqe! e paqe s`ka.
• 12 Janë turpëruar pse bënë turpëri, por ata nuk dinë për turp, por mjerisht nuk dinë të skuqen.Ja, pra, do të rrëzohen porsi të tjerët, rrafsh do të bien kur t`i ndëshkoj është fjala e Zotit.Kërcënim vreshtit;Judës
• 13 Doja në ta vetë të vjel është fjala e Zotit -por në hardhia rrush nuk ka, as në fiq, fiq nuk ka, u janë vyshkur deri edhe gjethet!Do t`u jap atyre që mbi ta shkelin.
• 14 Përse ne rrimë me duar në ijë?Në këmbë! Të hyjmë brenda në fortesa, aty të vdesim, pasi Zoti, Hyji ynë, na dorëzoi në vdekje, na dha të pimë ujët e helmuar, pse mëkatuam kundër tij.
• 15 Prisnim paqen: por të mirë s`ka, të na vijë dita e shërimit, dhe ja, tmerri!
• 16 Nga Dani hingëllima e kuajve të tij dëgjohet, prej ushtimës së hingëllimës sëhamëshorëve të tijtundet mbarë toka;po vijnëtë përpijnë tokën me çka ka në të, qytetin me banorët e tij!
• 17 Ja, po nisi kundër jushshlliga të helmuara, kundër të cilash s`ndihmon shortia, do t`ju hanë është fjala e Zotit.Vajtimi i profetit për shkak të urtisë
• 18 Gëzimi im m`u shndërrua në dhimbje, ma mbuloi zemrën trishtimi!
• 19 Ja, dëgjoj britmat e vajtueshmetë bijës së popullit timqë ushtojnë nga një tokë e largët:Vallë, thua Zoti s`është më në Sion?Mbreti i tij s`është më në të? Pse me idhuj më ngacmojnë të zemërohem, më fyejnë me asgjësitë e huaja?
• 20 Kaloi korrja, iku vera, e shpëtim për ne nuk ka!
• 21 Për shkak të ndrydhjes së popullit timjam i ndrydhur, i përvëluar, krejtësisht më pushtoi habia.
• 22 Në Galaad thua më s`ka balsam?S`ka atje thua asnjë mjek?Pse atëherë nuk u përthavrraga e bijës së popullit tim?
• 23 Oh, kush ma shndërron kokën në gurrë, sytë e mi currila lotëshqë të vajtoj unë ditë e natë të vrarët e popullit tim!