Beselidhja e VjeterDanieli: Suzana e gjykimi i Danielit

• 1 Na ishte në Babiloni një njeri që e kishte emrin Joakim.
• 2 Kishte marrë për grua Suzanën, bijën e Helcisë, që ishte shumë e bukur dhe e druante Zotin.
• 3 Prindërit e saj, pasi ishin njerëz të drejtë, e edukuan vajzën e vet sipas Ligjit të Moisiut.
• 4 Joakimi ishte shumë i pasur. Përbri shtëpisë së vet kishte një kopsht. Tek ai tuboheshin judenjtë me shumicë, sepse e çmonin më tepër se të gjithë të tjerët.
• 5 Atë vit zgjodhën për gjykatës dy pleq nga populli. Ishin nga ata, për të cilët Zoti ka thënë: Paudhësia doli nga Babilonia me anë të pleqve gjykatës që vetëm dukeshin si udhëheqës të popullit.
• 6 Këta shkonin në shtëpinë e Joakimit e te ta shkonin të gjithë ata që kishin ndonjë çështje gjyqësore.
• 7 Kur, rreth mesditës, populli shpëdahej, Suzana dilte e shëtiste në kopshtin e burrit të vet.
• 8 Ata dy pleqtë e shihnin çdo ditë duke hyrë e shëtitur dhe e lakmuan.
• 9 E humbën dritën e arsyes, sytë e vet më nuk i lartësuan për ta parë Qiellin e për t`i kujtuar gjyqet e drejta.
• 10 Të dy u goditën nga dëshirimi për të, por s`ia dëftuan njëri-tjetrit epshin e vet,
• 11 sepse u vinte turp t`ia zbulonin shokut lakmimin që kishin për të,
• 12 por çdo ditë mundoheshin me shumë dëshirë që ta shikonin. Një ditë i thanë njëri-tjetrit:
• 13 Po shkojmë në shtëpi se është koha e drekës! Dolën jashtë e u shpëdanë,
• 14 por u kthyen dhe u gjetën në të njëjtin vend e, duke pyetur njëri-tjetrin pse u kthyen, rrëfyen epshin e vet. Atëherë së bashku caktuan kohën kur Suzanën do ta gjenin vetëm.
• 15 Kështu ata po prisnin rastin e volitshëm. Një ditë erdhi Suzana, sikurse edhe ditëve më përpara, vetëm me dy shërbëtore e, pasi bënte vapë, deshi të bëjë banjë në kopsht.
• 16 Aty s`ishte askush tjetër, përveç dy pleqve të fshehur që po e shikonin.
• 17 Suzana u tha shërbëtoreve: Më sillni vaj e erëra të mira dhe ma mbyllni derën e kopshtit që të lahem.
• 18 Ato bënë si i urdhëroi. E mbyllën derën e kopshtit dhe dolën nëpër anësore për të sjellë çka kishte kërkuar: e nuk dinin se pleqtë ishin fshehur brenda.
• 19 Kur shërbëtoret dolën, u çuan dy pleqtë, vrapuan tek ajo e i thanë:
• 20 Ja, dyert e kopshtit janë të mbyllura e askush nuk na sheh. Ne kemi rënë në dëshirimin tënd: na u dorëzo e të biem me ty!
• 21 Por, nëse s`dëgjon, do të bëjmë dëshmi kundër teje se ka qenë me ty një djalosh e për këtë arsye i ke nisur shërbëtoret larg teje.
• 22 Suzana dënesi e tha: Kam rënë gjallë e ngushtë: në qoftë se bëj atë çka kërkoni, më pret vdekja, në qoftë se s`bëj ashtu, s`do të mund të shpëtoj prej duarve tuaja;
• 23 por më mirë është për mua të bie në duart tuaja pa e pasë bërë këtë të keqe se të mëkatoj para syve të Zotit.
• 24 Atëherë Suzana lëshoi një britmë të madhe. Bërtitën edhe pleqtë kundër saj
• 25 dhe njëri prej tyre u lëshua vrap dhe e hapi derën e kopshtit.
• 26 Kur anëtarët e familjes dëgjuan britmat në kopsht, u lëshuan vrap nëpër derën anësore për të parë se ç`kishte ndodhur.
• 27 Kur pleqtë i treguan fjalët e veta, shërbëtorëve u ra një hije e zezë, sepse kurrë për Suzanën nuk ishte thënë një fjalë e tillë.
• 28 Të nesërmen, kur u mblodh populli në kuvend te Joakimi, burri i saj, erdhën edhe dy pleqtë plotësisht të vendosur që ta dënojnë Suzanën me vdekje.
• 29 Ata thanë para popullit: Silleni Suzanën, bijën e Helcisë, gruan e Joakimit! Ata shkuan për ta sjellë.
• 30 Ajo erdhi me prindër, me fëmijë e me të gjithë kushërinjtë.
• 31 Vërtet Suzana ishte shumë e njomë dhe e bukur për kah hijeshia!
• 32 Ata të paudhë urdhëruan ta hiqte velin, sepse me të ajo e kishte mbuluar fytyrën;për t`u kënaqur me bukurinë e saj.
• 33 Qanin të gjithë njerëzit e saj dhe të gjithë ata që e shikonin.
• 34 Dy pleqtë u ngritën mes popullit e ia vunë duart mbi kokë.
• 35 Ajo, duke qarë, i çoi sytë drejt qiellit: sepse zemra e saj kishte besim në Zotin.
• 36 Pleqtë thanë: Ndërsa ne po shëtisnim vetëm në kopsht, kjo hyri në kopsht me dy shërbëtore, e mbylli derën e kopshtit e i nisi shërbëtoret.
• 37 Atëherë iu afrua një djalosh që kishte qenë i fshehur, dhe ra me të.
• 38 Ne që ndodheshim në një kënd të kopshtit, kur e pamë këtë poshtërsi, vrapuam tek ata e i pamë mirë se ishin bashkuar.
• 39 Por atë nuk mundëm ta kapnim, sepse ishte më i fuqishëm se ne dhe, si e hapi derën, iku.
• 40 Këtë e kapëm dhe e pyetëm kush ishte ai djalosh, por nuk deshi të na tregojë. Për këtë gjë ne jemi dëshmitarë!
• 41 Njerëzit u besuan porsi pleqve të popullit e gjykatësve dhe e dënuan Suzanën me vdekje.Gjyqi i Danielit
• 42 Suzana lëshoi një britmë të madhe e tha: O Hyj i amshueshëm, ti që i njeh fshehtësitë, ti që di gjithçka para se të ndodhë,
• 43 ti e di mirë se kundër meje sollën dëshmi të rreme! Ja, unë po vdes, megjithëse nuk bëra asgjë prej atyre që i sendërtoi shpirtligësia e tyre kundër meje!
• 44 Zoti e dëgjoi lutjen e saj.
• 45 Ndërsa po e çonin për ta vrarë, Hyji zgjoi shpirtin e shenjtë të një djaloshi të ri, që quhet Daniel.
• 46 Ai bërtiti me zë të lartë: Unë jam i pafajshëm për gjakun e saj!
• 47 Mbarë populli u soll prej tij e i tha: Ç`është kjo fjalë që e the?
• 48 Ai qëndroi mes tyre e tha: Kaq të marrë jeni, bijtë e Izraelit? Pa e pasë pleqëruar të vërtetën e pa e njohur, e dënuat bijën e Izraelit!
• 49 Kthehuni në gjyq, sepse kanë dhënë dëshmi të rreme kundër saj!
• 50 Vrik u kthye mbarë populli e të parët i thanë: Eja, ulu mes nesh e na trego, sepse Zoti ta dha nderin e pleqërisë!
• 51 Atëherë Danieli u tha: Ndajini ata larg njëri-tjetrit e unë do t`i marr në pyetje.
• 52 Pasi qenë ndarë prej njëri-tjetrit, e thirri njërin prej tyre e i tha: Plakushani i ditëve të zeza, tani po dalin në dritë mëkatet e tua, që më parë i bëje,
• 53 duke gjykuar gjyqe padrejtësisht: të pafajshmit i dënoje e fajtorët i liroje, e mirë e di se Zoti thotë: `Mos e vra të pafajshmin e të drejtin!`
• 54 Tani, pra, nëse e ke parë, thuaj nën cilën pemë i pe duke biseduar?` Ai u përgjigj: Nën xinë.
• 55 Danieli i tha: Me të drejtë rrejte në dëm të kokës sate! Sepse, ja, posa engjëlli e mori dënimin prej Hyjit, do të të presë përmes!
• 56 Si e larguan atë, urdhëroi të sillet tjetri e i tha: Pjellë e Kanaanit e jo e Judës, t`i mori mendtë bukuria e lakmia ta prishi zemrën.
• 57 Kështu ua bënit bijave të Izraelit e ato prej frikës ju lëshoheshin në duar, por bija e Judës nuk e duroi poshtërsinë tuaj.
• 58 Tani, pra, më thuaj: nën cilën pemë i zure ata duke biseduar? Ai tha: Nën plepin e egër!
• 59 Atëherë Danieli i tha: Me të drejtë rrejte në dëm të kokës sate edhe ti! Gati është në këmbë engjëlli i Hyjit, me shpatë në dorë për të të prerë përmes e për të të vrarë!
• 60 Atëherë mbarë kuvendi zuri të bërtasë me zë të lartë e t`i japë lavdi Hyjit, që i shpëton ata që shpresojnë në të.
• 61 U çuan kundër dy pleqve;të cilët Danieli i shtrëngoi të pohonin me gojën e vet se kishin dhënë dëshmi të rreme;dhe ua bënë atyre ashtu si ata, të shtyrë nga shpirtligësia e vet, kishin sendërtuar t`ia bënin të afërmit,
• 62 sipas Ligjit të Moisiut i vranë ata. Dhe atë ditë e shpëtuan gjakun e pafajshëm.
• 63 Helcia e gruaja e tij i dhanë lavdi Hyjit për bijën e vet Suzanën bashkë me Joakimin, burrin e saj, e me të gjithë të afërmit e saj që s`u gjet në të farë turpi.
• 64 Që prejasaj dite Danieli u bë i përmendur në sy të popullit.