Beselidhja e VjeterZakaria: Vegimi i katërt: petkat e Jezuait

• 1 Atëherë ma dëftoi kryepriftin Jezua në këmbë para engjëllit të Zotit. Në të djathtën e tij rrinte Satani për ta paditur.
• 2 Engjëlli i Zotit i tha Satanit: Të t`u kërcënoftë Zoti, o Satan! Të të mposhtë Zoti që e zgjodhi Jerusalemin! Pse a nuk është ky urë e nxjerrë nga zjarri?
• 3 Jezuai ishte i veshur me petka të ndyta dhe qëndronte në këmbë para engjëllit.
• 4 Ky u tha atyre që qëndronin para tij: Hiqjani petkat e ndyta! Edhe vazhdoi dhe i tha atij: Ja, e hoqa prej teje fajësinë; po të vesh me petka të linjta!
• 5 E vazhdoi: Vërjani në kokë rizën e pastër! Ata ia vunë rizën e pastër në kokë dhe e veshën me petka. Ndërkaq engjëlli i Zotit qëndronte në këmbë.
• 6 Atëherë engjëlli i Zotit i tha Jezuait:
• 7 Kështu thotë Zoti i Ushtrive: Nëse do të ecësh udhëve të mia, nëse do ta zbatosh shërbesën time, ti do ta sundosh shtëpinë time, do jesh rojtari i tremeve të mia e do të bëj të rrish me këta që janë këtu pranë.Ardhja e Pinjollit.
• 8 Dëgjo, kryeprifti i madh Jezua! Ti edhe miqtë e tu që rrinë përreth teje, sepse janë njerëz: shenjë parakallëzuese: Ja, pra, unë po e sjell shërbëtorin tim Pinjollin.
• 9 Dhe, ja, gurin që po e vë para Jezuait: mbi këtë gur janë shtatë sy, dhe në të do ta zgavërroj mbishkrimin;është fjala e Zotit të Ushtrive. E do ta zhduk në një ditë të vetme fajësinë e këtij vendi.
• 10 Po se atë ditë;është fjala e Zotit të Ushtrive;secili do ta thërrasë mikun e vet nën hardhi e nën fik.