Beselidhja e VjeterLigji i Përtërirë: Fitorja i përket Zotit e jo trimërisë së Izraelit

• 1 Dëgjo, o Izrael: sot po kalon përtej Jordanit për të shpronësuar popuj më të mëdhenj e më të fortë së vetja jote; qytete të mëdha e të fortifikuara deri në qiell,
• 2 madje edhe një popull të madh, shtat lartë, enacitët. Ti i njeh, ti ke dëgjuar se thuhet: atyre askush s`mund t`u qëndrojë përballë.
• 3 Dije, pra, se sot Zoti, Hyji yt, do të kalojë para teje. Ai është zjarr që përpin. Ai do t`i godasë e do t`i shtrojë para teje. E ti atëherë do t`i dëbosh e do t`i shfarosësh me të shpejtë, ashtu si të ka thënë Zoti.
• 4 E kur Zoti, Hyji yt, t`i ketë dëbuar para teje, ruaj se thua në zemrën tënde: `Në saje të drejtësisë sime ma dha Zoti për pronë këtë tokë, ` sepse Zoti i dëbon para teje ata popuj për shkak të paudhësive të tyre.
• 5 Por ti nuk do të hysh për ta trashëguar vendin e tyre në saje të drejtësisë sate ose të zemrës sate të mirë; arsyeja është se ata popuj vepruan keq, e për të futur ty, Zoti, Hyji yt, do t`i asgjësojë ata dhe kështu do ta mbajë fjalën me të cilën iu përbetua etërve të tu: Abrahamit, Izakut e Jakobit.
• 6 Pranoje, pra, se Zoti, Hyji yt, nuk ta dha për trashëgim këtë tokë të mrekullueshme në saje të drejtësisë sate: përkundrazi, ti je një popull tejet kokëfortë.Mëkati i Izraelit në malin Horeb e ndërmjetësimi i Moisiut
• 7 Le të të bjerë në mend dhe mos e harro assesi sesi e bëre të hidhërohet në shkretëtirë Zoti, Hyji yt. Që prej ditës që dole nga Egjipti, derisa arritët këtu, gjithmonë i keni kundërshtuar Zotit.
• 8 Ju edhe në Horeb e hidhëruat Zotin dhe deshi t`jua tresë farën.
• 9 Kur u ngjita unë në mal për të marrë rrasat e gurit, rrasat e besëlidhjes që lidhi me ju Zoti, dhe qëndrova në mal dyzet ditë e dyzet net, pa ngrënë bukë e pa pirë ujë,
• 10 atëherë Zoti m`i dha dy rrasat e gurta, të shkruara me gishtin e Tënzot që përmbanin të gjitha urdhërimet që jua tha prej zjarrit në mal kur u bë tubimi i gjithmbarshëm i popullit.
• 11 Pasi kaluan dyzet ditë dhe po aq net, Zoti m`i dha dy rrasat e gurit, rrasat e besëlidhjes
• 12 dhe më tha: `ngrihu vrik dhe zbrit prej këndej, sepse populli yt mëkatoi! Populli që e nxore nga Egjipti pëjëherë e la rrugën që i kam urdhëruar! Punuan për vete idhullin!`
• 13 E atëherë më tha :`Mirë po e shoh se ky popull është kokëtrashë!
• 14 Më lër t`ua humbas farën e t`ua zhduk emrin e tyre nën kupën e qiellit! Atëherë prej teje do të bëj një popull më të fortë e më të madh se ky.`
• 15 E kur, duke u kthyer, po zbrisja nga mali që digjej flakë e në të dy duart mbaja dy rrasat e besëlidhjes
• 16 dhe pashë se ju kishit mëkatuar kundër Zotit, Hyjit tuaj, dhe se kishit punuar viçin prej metalit dhe e kishit lënë aq shpejt udhën që Zoti jua kishte urdhëruar,
• 17 kapa dy rrasat, i flaka me të dy duart e mia dhe i copëtova para syve tuaj.
• 18 Atëherë rashë me fytyrë për dhe para Zotit. Për dyzet ditë e dyzet net;si më parë;as hëngra bukë as piva ujë për shkak të të gjitha mëkateve tuaj që i bëtë kundër Zotit duke e ngucur të hidhërohet.
• 19 E kisha frikë hidhërimin dhe felgrimin e tij që ishte ndezur flakë kundër jush dhe deshi t`jua treste farën. Por edhe kësaj here Zoti më dëgjoi.
• 20 I hidhëruar fort edhe me Aronin, deshi edhe ta asgjësonte; u luta po ashtu edhe për të.
• 21 Atëherë mëkati që ju kishit bërë, d. m. th. viçin, mora dhe e dogja në zjarr, e bëra copë e thërimë, dhe pasi e bëra krejtësisht pluhur, e hodha në përruan që rrjedh nga mali. << Faje të tjera. Lutjet e Moisiut
• 22 Po ashtu edhe në Taberë, në Masë e në Cibrotataavë e hidhëruat Zotin.
• 23 E kur Zoti ju dërgoi prej Kadesbaesë e ju tha: `Ngjituni dhe pushtojeni tokën që jua dhashë`, ju e përbuzët urdhrin e Zotit, Hyjit tuaj, dhe nuk i bësuat, e nuk deshët ta dëgjonit zërin e tij;
• 24 gjithmonë qetë kryengritës kundër Zotit që ditën që fillova t`ju njoh.
• 25 Rashë përmbys para Zotit dhe për ato dyzet ditë e dyzet net i lutesha me përultësi që të mos ju zhdukte siç ishte kërcënuar.
• 26 Në lutje i thosha: O Zot, Hyj, mos e asgjëso popullin tënd, trashëgimin tënd! Ti vetë e shpëtove me madhërinë tënde dhe e nxore nga Egjipti me dorë të pushtetshme.
• 27 Le të të bien në mend shërbëtorët e tu Abrahami, Izaku e Jakobi! Mos i vër vesh ngurtësisë, paudhësisë dhe mëkatit të këtij populli,
• 28 që të mos thonë ndoshta banorët e vendit prej nga na nxore: `Zoti nuk mundi t`i çojë në tokën që ua pati premtuar; i urrente: për këtë edhe i nxori, që t`i vriste në shkretëtirë.`
• 29 E pra, këta janë populli yt, trashëgimi yt, që me fuqinë tënde të madhe e krahun tënd të tendur i nxore nga skllavëria.