Beselidhja e VjeterGjyqtarët: Shenjtërorja private e Mikës

• 1 Në Malësinë e Efraimit ishte një njeri që quhej Mikë.
• 2 Ky i thas`ëmës: Një mijë e njëqind paratë e argjendta, që t`u vodhën e mbi të cilat, si të kam dëgjuar edhe vetë, ke lëshuar mallkimin, ja ku janë, tek unë. Unë i mora. Ajo iu përgjigj: Qoftë bekuar prej Zotit biri im!
• 3 Djali ia ktheu s`ëmës e ajo i tha: Unë ia kam shuguruar e kushtuar Zotit këto para argjendi: që t`i pranojë prej dorës sime për djalin tim për të punuar një idhull të gdhendur e të shkrirë prej metali. Tani merri ti.
• 4 Por ai ia ktheu s`ëmës. Kjo mori dyqind sikla argjendi dhe ia dha argjendtarit që të gdhendte e të shkrinte me ta një idhull që ruhej në shtëpinë e Mikës.
• 5 Ky kishte një shenjtërore të vogël të Hyjit, punoi efod e terafim, e njërin ndër djemtë e vet e bëri prift dhe ai u bë prift për të.
• 6 Asokohe Izraeli nuk kishte mbret, kështu që gjithkush bënte çkado që i dukej e drejte të bëjë.
• 7 Tashti, ishte një djalosh i ri prej Betlehemit, prej fisit të Judës, dhe ky ishte levit e banonte aty si ardhacak.
• 8 Dalë një herë prej Betlehemit, mori rrugën e shtegtimit prej një vendi në një tjetër derisa të gjente një vend të përshtatshëm. Duke udhëtuar kështu, erdhi në Malësinë e Efraimit deri te shtëpia e Mikës.
• 9 Ky e pyeti se nga vinte. Ai iu përgjigj: Jam një levit prej Betlehemit të Judës. Po kërkoj të gjej një vend të përshtatshëm për të banuar.
• 10 Mika i tha: Rri tek unë dhe m`u bëj baba e prift. Për çdo vit do të të jap dhjetë sikla të argjendta, veshje e mbathje e ushqim.
• 11 Leviti pranoi e ndenji tek ai. E mbante sikur të ishte një nga bijtë e tij.
• 12 Mika e emëroi prift dhe djaloshi u bë prifti i tij që banonte tek ai.
• 13 Mika thoshte: Tani e di se do të më bekojë Zoti, pasi për prift kam një levit.