Beselidhja e VjeterGjyqtarët: Ç. Mbretëria e Abimelekut

• 1 U çua Abimeleku, biri i Jerobbaalit, e shkoi në Sikem te vëllezërit e s`ëmës dhe u tha atyre e mbarë farefisit të nënës së vet:
• 2 Bisedoni me të gjithë burrat e Sikemit e u thoni: Ç`është më mirë për ju: t`ju sundojnë shtatëdhjetë burra;të gjithë të bijtë e Jerobbaalit, apo të sundojë mbi ju një njeri i vetëm? E mos harroni se unë jam ashti juaj e mishi juaj.
• 3 Vëllezërit e nënës së tij biseduan me të gjithë njerëzit e Sikemit për të e u treguan të gjitha fjalët e tija dhe ua mbushën mendjen për ta përkrahur Abimelekun. Sepse thoshin: Është vëllai ynë.
• 4 I dhanë edhe shtatëdhjetë sikla të argjendtë prej faltores së Baalberitit e me to pagoi disa njerëz të poshtër e rrugaçë që e përcillnin.
• 5 Shkoi në shtëpinë e t`et në Efër dhe i vrau vëllezërit e vet, bijtë e Jerobbaalit, shtatëdhjetë vetë mbi të njëjtin gur. Shpëtoi vetëm Joatami, më i vogli djalë i Jerobbaalit, sepse u fsheh.
• 6 U bashkuan, pra, të gjithë burrat e Sikemit e të shtëpisë së Melos e shkuan dhe e bënë mbret Abimelekun te qarri që gjendej në Sikem.Përrallëza e Joatamit
• 7 E njoftuan për këtë Joatamin. Ky shkoi e zuri vend në majë të malit Garizim, bërtiti me sa zë pati e tha:Më dëgjoni, zotërinj të Sikemit, dhe Hyji ju dëgjoftë ju.
• 8 Qëmoti u nisën për rrugë lëndëtpër të shuguruar një mbret mbi vetee i thanë ullirit:`Mbretëro mbi ne!`
• 9 Por ulliri u përgjigj:`A të heq dorë nga vaji im, me të cilin nderohen zotët dhe njerëzit, e të vij të luhatem përmbi lëndë?!`
• 10 I thanë pra, lëndët edhe drurit të fikut:`Eja e mbretëro mbi ne.`
• 11 Edhe fiku u përgjigj:`A të heq dorë nga ëmbëlsia imee nga frutat e mi të shijshëmqë të luhatem përmbi lëndët e tjera?!`
• 12 Atëherë lëndët i thanë hardhisë:`Eja ti e na sundo!`
• 13 E hardhia u përgjigj:`A të heq dorë nga vera ime që gëzon zotë e njerëz e të vij që të bashkëluhatem mbi lëndët e tjera?!`
• 14 Të gjitha lëndët atëherë i thanë ferrëmanzës:`Eja e mbretëro mbi ne!`
• 15 Ferrëmanza u përgjigj:`Nëse vërtet po më bëni mbret tuajin, ejani e pushoni nën hijen time.Por në qoftë se nuk është ashtudaltë zjarri prej ferrëmanzëse i përpiftë cedrat e Libanit!`
• 16 E tani, dëgjoni: nëse keni vepruar drejt e pa të keq duke e vënë mbret mbi ju Abimelekun, nëse vepruat mirë ndaj Jerobbaalit e shtëpisë së tij dhe ia shpërblyet të mirat e tija,
• 17 i cili luftoi për ju dhe vuri jetën e vet në rrezik që t`ju shpëtonte prej dorës së Madianit,
• 18 që tani u ngritët kundër shtëpisë së tim eti e i vratë bijtë e tij;shtatëdhjetë burra mbi një shkëmb dhe vutë për mbret Abimelekun, birin e shërbëtores së tij, përmbi banorët e Sikemit për arsye se është vëllai juaj;
• 19 në qoftë, pra, se vepruat drejt e pa të keq ndaj Jerobbaalit e shtëpisë së tij sot, atëherë e gëzofshi Abimelekun e Abimeleku ju gëzoftë ju.
• 20 Por, në qoftë se s`është ashtu: daltë zjarri prej Abimelekut e i përpiftë banorët e Sikemit e Shtëpinë Melo; daltë zjarri prej njerëzve të Sikemit e Shtëpisë së Melos dhe e përpiftë Abimelekun!
• 21 Joatami, si foli kështu, iku e shkoi në Berë dhe atje jetoi, sepse kishte frikë nga Abimeleku, i vëllai.Kryengritja e sikemasve kundër Abimelekut
• 22 Kështu pra, Abimeleku mbretëroi mbi Izraelin për tri vjet.
• 23 Atëherë Zoti çoi një shpirt ndarje ndërmjet Abimelekut e banorëve të Sikemit. Këta u çuan në kryengritje kundër tij,
• 24 që krimi i vrasjes së shëmtuar të shtatëdhjetë bijve të Jerobbaalit dhe gjaku i derdhur i tyre të binte mbi Abimelekun, vëllanë e tyre, dhe mbi burrat e Sikemit që i ndihmuan.
• 25 Vunë, pra, pritat kundër tij majave të maleve e cubnonin të gjithë ata që kalonin rrugës. E njoftuan Abimelekun.
• 26 Tani Gaali, biri i Obedit, erdhi me vëllezërit e vet në kalim në Sikem. Banorët e Sikemit i vunë shpresat në të.
• 27 Dolën në fushë, volën vreshtat e veta, shtrydhën rrushin, dhe, duke kënduar së bashku, hynë në faltoren e zotit të tyre dhe, ha, pi e fol keq për Abimelekun,
• 28 kur me zë të lartë foli Gaal Obedi: Po kush është Abimeleku përballë Sikemit që t`i shërbejmë!? Po a nuk është biri i Jerobbaalit e Zebuli zëvendësi i tij?! Shërbejuni burrave të Emorit, babait të Sikemit! Përse t`i shërbejmë atij!
• 29 Ah! Sikur të kishte besim në mua ky popull, do ta dëboja Abimelekun e do t`i thosha: Mblidh sa më shumë ushtri dhe dil të ndeshemi në luftë!
• 30 Kur Zebuli, kryetari i qytetit, dëgjoi fjalët e Gaalit, birit të Obedit, u zemërua fort
• 31 dhe dërgoi fshehurazi lajmëtarë tek Abimeleku e i tha: Ja, Gaali, biri i Obedit, erdhi në Sikem me vëllezërit e vet dhe po nxit qytetin kundër teje.
• 32 Çohu, pra, natën me popullin që ke me vete, dhe vër prita në fushë.
• 33 Në mëngjesin e parë, porsa të lindë dielli, sulmoje qytetin dhe, kur të dalë Gaali me popullin kundër teje: bëji gjithçka që të mundesh!
• 34 U çua, pra, Abimeleku me mbarë ushtrinë e vet natën e i vuri pritat përbri Sikemit në katër vende.
• 35 U çua edhe Gaali, biri i Obedit, dhe qëndroi në hyrje të derës së qytetit. U ngrit edhe Abimeleku dhe mbarë ushtria që ishte me të, dhe lëshoi vendin e pritave.
• 36 Kur e pa Gaali ushtrinë, i tha Zebulit: Ja po zbret prej maleve një shumicë njerëzish. Por ai iu përgjigj: Sheh hijen e maleve e të duken njerëz!
• 37 Por Gaali përsëri foli: Ja, populli po ulet prej Kërthizës së Tokës edhe një çetë po zbret udhës së Qarrit të Dijetarve.
• 38 Zebuli i tha: Ku janë tani fjalët e tua të mëdha që i thoshe: `Kush është Abimeleku që t`i shërbejmë?` A nuk është ky populli që e përbuzje? Dil e lufto kundër tij!.
• 39 Shkoi, pra, Gaali para popullit të Sikemit e luftoi kundër Abimelekut.
• 40 Abimeleku e theu dhe e ndoqi ndërsa ikte. Shumë prej njerëzve të tij mbetën të vrarë derisa arritën te dera e qytetit.
• 41 Atëherë Abimeleku u kthye në Arumë. Zebuli dëboi Gaalin dhe vëllezërit e tij prej qytetit dhe nuk i duroi të qëndronin më në qytet.Rrënimi i Sikemit dhe pushtimi i kullës së Sikemit
• 42 Të nesërmen populli doli në fushë. E lajmëruan Abimelekun.
• 43 Ky mori ushtrinë e vet, e ndau në tri çeta duke vënë pusi në fushë. Kur pa se populli po dilte prej qytetit, i sulmoi dhe i vrau.
• 44 U sul me çetën e vet dhe rrethoi derën e hyrjes së qytetit, kurse ato dy çetat që fshiheshin në fushë, i goditën ata që ishin jashtë.
• 45 Abimeleku e sulmoi qytetin gjithë ditën, e mori, i vrau banorët, e rrafshoi atë dhe hodhi kripë nëpër të.
• 46 Kur morën vesh banorët e kullës së Sikemit, ikën e u futën në kriptën e faltores së Elberitit /d. m. th. të Besëlidhjes së hyjit/.
• 47 Por mori vesh edhe Abimeleku se të gjithë burrat e kullës së Sikemit ishin grumbulluar aty,
• 48 doli në malin Selmon me mbarë ushtrinë e vet, mori sopatën, preu një degë lisi, e vuri në krah dhe, duke e mbartur, u tha shokëve: Ç`po shihni se po bëj unë, bëni shpejt edhe ju.
• 49 Edhe ata, si në garë, prenë degë lisash dhe ndiqnin prijësin. I hodhën degët në kriptë dhe i dhanë zjarr. Kështu mbaruan prej tymit e zjarrit të gjithë njerëzit: rreth një mijë vetë burra e gra banorë të kullës së Sikemit.Rrethimi i Tebesit dhe vdekja e Abimelekut
• 50 Atëherë Abimeleku shkoi në qytezën e Tebesit, e rrethoi dhe e pushtoi.
• 51 Por në mes të qytetit ishte një kullë e fortë. Në të ishin strehuar burra e gra, të gjithë banorët e qytetit. Derën e kishin mbyllur mirë e kishin dalë në tarracë të kullës.
• 52 Abimeleku iu afrua kullës, e sulmoi rreptë dhe po i afrohej derës për t`i dhënë zjarrin.
• 53 Një grua mori gurin e sipërm të mokrës, ia përplasi Abimelekut në kokë dhe ia çau rrashtën.
• 54 Abimeleku e thirri menjëherë armëmbajtësin e vet e i tha: Nxirre shpatën tënde dhe më godit që të mos thuhet se më vrau një grua. Armëmbajtësi e shporoi me shpatë.
• 55 Kur panë se vdiq Abimeleku, izraelitët u kthyen në shtëpitë e veta.
• 56 Dhe kështu Hyji ia ktheu të keqen Abimelekut që e kishte bërë kundër t`et duke i vrarë shtatëdhjetë vëllezërit e vet.
• 57 Po kështu edhe sikemasit i shpaguan të këqijat që kishin bërë, dhe mbi ta ra nëma e Joatamit, birit të Jerobbaalit.