Parajsa, Purgatori, Ferri
Shume mire! Ja nje artikull i permbledhur per temen: Parajsa, Ferri dhe Purgatori - me gjuhe te qarte dhe te kuptueshme per ata qe jane jashte fese, por kerkojne te kuptojne thelbin e mesimit te krishtere.
---
Cfare ndodh pas vdekjes?
Njeriu gjithmone ka pyetur veten: "cfare ndodh pas vdekjes?" Besimi i krishtere nuk jep nje pergjigje filozofike, por nje te vertete shpirterore te bazuar ne Shkrimin e Shenjte dhe mesimin e Kishes. Jeta nuk mbaron me vdekjen - ajo vazhdon ne nje menyre tjeter, te perjetshme.
1. Parajsa - Takimi me Zotin
Parajsa eshte gjendja e perbashkimit te plote dhe te lumtur me Hyjin. Aty, njeriu e sheh Zotin "sic eshte" dhe perjeton dashurine e Tij pa asnje pengese. Nuk ka me dhimbje, lot, frike apo mekat.
Parajsa eshte synimi yne i fundit - nje jete e permbushur dhe e perjetshme ne pranine e Atit, te Birit dhe te Shpirtit Shenjt.
"As syri nuk pa, as veshi nuk degjoi, as ne zemren e njeriut nuk hyri ajo qe Hyji ka pergatitur per ata qe e duan." (1 Kor 2,9)
---
2. Purgatori - Pastrimi i dashurise
Shume njerez vdesin ne gjendje hiri, por me plage, egoizem dhe dobesi qe kane nevoje te sherohen perpara se te hyjne ne pranine e Zotit. Purgatori eshte vendi ose gjendja ku shpirti pastrohet, per te hyre ne Parajse i shenjteruar plotesisht.
Nuk eshte nje denim, por nje dhurate meshire. Sikur Zoti te na perqafonte, por ne te kishim duar te ndyra - do te donim t'i lanim perpara, me gezim.
"Asgje e papaster nuk do te hyje ne Mbreterine e Qiejve." (Zb 21,27)
---
3. Ferri - Largimi i perhershem nga Zoti
Ferri nuk eshte nje ndeshkim qe Zoti e jep nga inati, por nje zgjedhje qe njeriu e ben me vetedije: te jetoje larg Zotit, tani dhe pergjithmone.
Ata qe e refuzojne dashurine e Hyjit deri ne fund, me vetedije dhe pa pendim, perjashtohen vete nga prania e Tij. Kjo ndarje perjetesisht eshte ajo qe quajme Ferr.
Kisha nuk thote *me siguri* se ndonje shpirt i vecante eshte ne Ferr - pervec djallit dhe engjejve te rene - por paralajmeron se rreziku ekziston.
---
Pse ka rendesi kjo teme?
Besimi se jeta ka nje vazhdimesi pertej vdekjes jep kuptim dhe pergjegjesi per veprimet tona. Nuk jetojme per rastesi, por per nje thirrje te larte: te bashkohemi me Zotin qe eshte dashuri.
Kjo teme na fton jo ne frike, por ne shprese dhe kthim, sepse Zoti nuk deshiron qe dikush te humbase - Ai i do te gjithe dhe pret qe cdo njeri te zgjedhe jeten.